با درود به تمامی عاشقان و مردمان خوب عزیز میهن .در سال 1374 از روستای بسیار زیبا و دوست داشتنی فریازان واقع در شهرستان تویسرکان کوچ و ره شهر و استان تهران را در پیش گرفتم. هویت خود را بازیچه سفر نموده و از دیار چندیدن ساله خود رخت بربستم .دیگر بار یاد آن روزهای داغ بچگی را از خاطر نخواهم برد که خود یکی از بهترین نمادهای دوران کودکی است. باشد روزی به آن آبادی پر از مهر و صفا باز گردم و در آئینه عمر خود تصویر لحظات شیرین و دوست داشتنی یادگار پدران و اجداد خود را مشاهده و لذت ببرم. شاید.........

سفری را کردم آغاز که همه عمر پر خطر بود              هر نفس غم هر قدم درد قصه تلخ سفر بود.

البته بعد از  برخورد با موضوع کوچ هیچ گاه نگذاشتم که دمی از عمرم به بیهودگی بگذرد و از هر لحظه آن به خوبی یعنی تا جایی که خودم راضی هستم استفاده کردم در راستای هم نفس بودن با عمرم لحظه ای کوتاهی نکردم و از اینکه عمر مفیدی را داشته ام از پروردگار خود سپاس بسیار دارم باشد که بقیه عمر را به یاری خدای متعال بتوانم به خوبی بگذرانم. هر چه به سر عمر خود آوردیم خود کردیم. به قول شاعر :

هیچ کس به غیر از خود ما از خود ما فریب نخورد  *** هیچ کس به غیر از خود ما ما به بیراهه نبرد